Het huidige onderwijs in Nederland is levensbedreigend voor onze jeugd.
Dit is een stelling genomen in een persbericht van Stichting STIR (Stad van Morgen). Het komt er in het kort op neer dat het huidige onderwijs is ingericht om kinderen voor te bereiden op een arbeidsleven ten behoeve van een economie. En dat terwijl een leven meer is dan werken en economie. De sociale, emotionele en spirituele ontwikkelingen van het kind krijgen nauwelijks tot geen aandacht. Gevolg: na verloop van tijd heeft dat dramatische consequenties door psychosociale en lichamelijke gezondheidsklachten (ADHD, onderlinge agressie, gebrek aan concentratie, vermoeidheid, long- en hartaandoeningen, e.d.) die het hele leven van de mens beïnvloeden.
Bedrijfsleven levensbedreigend voor onze medewerkers.
En hoe zit dat nu in het bedrijfsleven? Is daar voldoende aandacht voor de sociale, emotionele en spirituele ontwikkelingen van een volwassen mens? In het bedrijfsleven is het van belang om de economie te dienen. En dat komt er in de praktijk op neer dat een medewerker ingezet wordt om het doel van de organisatie, en vaak op de eigen wijze van de directeur of het management, te dienen.
In heel mijn werkbare leven ben ik tot nu toe één organisatie tegen gekomen waar yoga, massage en schilderen in een werkweek is ingepast, en dan ook alleen maar om mensen te re-integreren in de maatschappij.
De kans dat een organisatie een medewerker verder wil ontwikkelen op sociaal, emotioneel en spiritueel gebied is gering. Een organisatie is een systeem en systemen voelen niet, dus waarom deze ‘softe’ kant van de mens ontwikkelen. Hiernaar wordt alleen gegrepen als de situatie erom vraag, als het ‘systeem’ er last van krijgt en het niet meer aankan.
Lang leve persoonlijk ontwikkelen.
Een leven lang leren is uiteraard een veel gehoorde kreet. Maar in de praktijk komt het neer op cursussen en opleidingen die de economie van de organisatie dienen, en van de ‘baas’ moeten. Oftewel, niks nieuws onder de zon, het gaat om de cognitieve ontwikkeling alleen. En daar begon in het onderwijs nu net de ellende mee.
Kortom, medewerkers, neem het heft in handen, neem het de organisatie waar je werkt niet kwalijk en ga je eigen persoonlijke ontwikkeling organiseren. Help de organisatie waarin jij werkt om van een leven lang leren (dat klinkt overigens ook als een straf) naar een leven lang persoonlijk ontwikkelen te komen.
Het systeem waarin je werkt voelt het niet en denkt er niet aan, maar als je er zelf om vraagt is er in datzelfde systeem vaak wel de mogelijkheid ingebouwd om het te organiseren en zelfs te bekostigen.
Laat je leven niet langer bedreigen. Lang leve persoonlijk ontwikkelen!